MATERIAŁ TŁUMIĄCY

Można zastosować jakiś materiał o dużej elastyczności, najczęściej jest to wełna mineralna. Pochłania ona zarówno dźwięki powietrzne, jak i materiałowe. Do wyciszenia typowych ścian murowanych stosuje się ją rzadko, ale jest rozwiązaniem powszechnym w przypadku wielu elementów:

1. sufitów podwieszanych;
2. stropów drewnianych;
3. połaci dachowych;
4. ścian szkieletowych;
5. instalacji – przede wszystkim kanałów wentylacyjnych oraz rur wod.-kan.

Do budowy sufitów podwieszanych są nawet specjalne panele z wełny mineralnej, których nie trzeba pokrywać płytami gipsowo-kartonowymi. Nie tylko ułatwia to montaż, ale również poprawia zdolność tłumienia dźwięków.

W stropach drewnianych wełna stanowi wypełnienie przestrzeni pomiędzy belkami. Jest izolacją akustyczną, ale i cieplną. W domach murowanych w praktyce dominuje ta druga funkcja, bo takie stropy najczęściej oddzielają kondygnację mieszkalną od nieużytkowego strychu. A w takiej sytuacji tłumienie dźwięków jest sprawą trzeciorzędną.

Wyciszanie ścian

Zupełnie inaczej jest w przypadku dachów. Na poddaszu użytkowym przede wszystkim dbamy o ograniczenie strat ciepła. Jednak cisza jest nie mniej ważna, bo na poddaszu zwykle umieszcza się sypialnie. W tym przypadku zaostrzenie wymagań ochrony cieplnej wyszło na dobre również izolacyjności dźwiękowej. Nie chodzi tylko o to, że warstwy wełny mineralnej w dachach nowych domów są grubsze niż dawniej. Lepsze tłumienie dźwięków wynika też z powszechnego stosowania dwuwarstwowego układu izolacji – jedna warstwa jest pomiędzy krokwiami, a druga w polach stelaża, umocowanego poprzecznie do nich. Taki układ zmniejsza możliwość przenoszenia dźwięków również przez krokwie.

Wypełnienie lekkich ścianek szkieletowych wełną mineralną to najpopularniejszy sposób poprawienia ich izolacyjności akustycznej. Jednak efekty nie są satysfakcjonujące, przynajmniej w typowej w naszym kraju wersji:

1. warstwa płyt gipsowo-kartonowych:
2. stelaż z profili 5 cm;
3. wypełnienie z wełny mineralnej;
4. warstwa płyt gipsowo-kartonowych.

Ścianki szkieletowe mogą jednak mieć nawet bardzo dobrą zdolność do tłumienia dźwięków, nawet lepszą od większości ścian murowanych. Ale wymaga to specjalnej konstrukcji, np:

1. płyta wiórowa;
2. stelaż nośny z profili metalowych lub łat drewnianych, np. 4X5 cm;
3. wypełnienie pól stelaża wełną mineralną;
4. płyta z wełny mineralnej, np. 4 cm;
5. drugi stelaż z profili łub łat;
6. znów płyta wiórowa.

Przy całkowitej grubości 14-15 cm, czyli takiej, jaką ma otynkowana ścianka z cegły, otrzymujemy ścianę o parametrach nieporównywalnie lepszych od typowego gips-kartonu. Oczywiście, możliwe są inne warianty. Nawet tak prosty zabieg, jak ułożenie podwójnej warstwy płyt g-k. wyraźnie poprawia parametry akustyczne typowej cienkiej ścianki.

Bardzo ważnym elementem jest ułożenie na wszystkich krawędziach – przy podłodze, ścianach i stropie – elastycznej taśmy akustycznej. Jeżeli jej zabraknie, będziemy mieć mostki akustyczne.

W razie konieczności, można – w podobny sposób, jak wykonuje się ścianki szkieletowe o zwiększonej izolacyjności akustycznej – wyciszyć ściany murowane. W odległości 4-5 cm od istniejącej ściany budujemy stelaż, robimy wypełnienie z wełny mineralnej i całość pokrywamy dwoma warstwami płyt. Oczywiście, pamiętając o zastosowaniu taśm akustycznych. Jednak jest to rozwiązanie stosowane tylko w ostateczności, bo pogrubia nam całą przegrodę o 10-12 cm.